Djam wil een winkeltje beginnen in Sierra Leone. Mamadou wil in Ghana een handeltje opzetten. Carolina uit Bolivia wil in Nederland studeren. Nog een stuk of tien, twaalf andere jongeren bevolken ‘Ik doe krant’. Allemaal kloppen ze aan bij Françoise Kist, een oudere dame die na een geslaagde carrière in onder meer de uitgeverij van lieverlee jongeren zonder papieren gaat helpen.
Ze denkt met hen mee, smeedt plannen. Regelt computerles, een tractor voor in Guinee, een appartement, een dokter. Ze is te vinden in de Amsterdamse Havens-West, waar containers voor Afrika worden volgeladen met koopwaar.
Terugkeerindustrie
En Kist raakt thuis in de Nederlandse bureaucratie en terugkeerindustrie, die ze onderkoeld laconiek beschrijft. Dat zijn hartverscheurende passages. Wat een schande dat Nederland mensen met een fooi terugstuurt naar een land waar ze niets kunnen opbouwen. Want de meeste mooie plannen lopen op niets uit. Door pech, maar ook door barre omstandigheden.
Tegelijkertijd is het boek hartverwarmend. Wat een prachtvrouw die Françoise, en al die mensen die de jongeren helpen. Wat een doorzettingsvermogen van Sobir uit Afghanistan, van Ami uit Mauretanië. En wat een mooi boek om te lezen. Helder en speels geschreven, grappig. En vol medemenselijkheid. (MR)
Françoise Kist: ‘Ik doe krant’. Belevenissen van een vrouw die op een dag besluit jonge vluchtelingen te gaan helpen. Balans, € 18,99. ISBN 9789463820356.
Koop dit boek op Bol.com – daarmee steunt u Genoeg!